Ik zie hier dingen gebeuren, waarvan ik een tijd geleden alleen maar durfde te dromen, schrijft een Bossche dichter in het voorjaar van 1978. De Bossche kraaklente is aangebroken. In de jaren zeventig nemen jongeren het heft in eigen handen in de strijd tegen een ontluisterende woningnood. Ze kraakten leegstaande panden.

De Bossche kraakbeweging laat iets na wat tot op de dag van vandaag zichtbaar is in binnensteden. Door de kraker wordt stadsvernieuwing in de jaren zeventig niet gedomineerd door bulldozers en sloophamers. De kraakbeweging zorgt zelfs voor behoud van monumentale gebouwen en locaties. Politici en bestuurders houden voortaan rekening met jongerenhuisvesting.

Eric Alink, nu schrijver en stadschroniqueur, maakt in de jaren zeventig en tachtig overtuigd deel uit van de kraakbeweging.  Hij schrijft een levensechte kroniek over zijn ervaringen in tien jaar Bossche kraakbeweging. Frans van Gaal, ondernemer in geschiedenis, en Gertjan van Beijnum, kraker van het eerste uur, geven de kroniek van Eric een plek in de sociale, politieke, sociale en culturele geschiedenis van stad en land.