Zondag 23 juli 2017 – Bosch Belang wilde de gevel van het stadhuis renoveren. Rombouts geërgerd: ‘We waren al bezig. Die van Bosch Belang liepen zelf onder de steigers door. En dan…alleen die gevel…? Facadepolitiek! De loodgieter moet aan de slag, snel en diep, in en onder het gebouw, in alle gangen, hoeken en gaten. Want… het lekt, en hoe?’
Het Bossche stadhuis krijgt de allure van het Witte Huis in Washington. Goed, Washington ligt nog vóór. Daar komt elke dag tenminste één flink lek naar buiten. Den Bosch moet nog inhalen. Maar ze zijn goed bezig.
Mike van der Geld, fractievoorzitter van D ’66, voorvechter van de gekozen burgemeester (!), leidde een commissie, die zo geheim was dat je wel nieuwsgierig moest worden, zelfs al zat je erin. De commissie organiseerde geheime trainingen op een onbekende plek. Motto: hoe hou ik het geheim? Een ‘lekkend’ raadslid vertelde me dat mannelijke collega’s in een rollenspel speelden met een bloedmooie verleidster met een mooi lijf, een geile en zwoele stem. Opdracht: niet lekken al maakt ze je gek.
Journalist Jos van de Ven deed wat ie moest doen. Hij kreeg een loslippige aan de praat. Een stil en teruggetrokken raadslid die toch wat aandacht wil…? De bode van ’t stadhuis…? De echtgenote van een kansloze kandidaat…? We weten ’t nóg niet. De inhaalslag met ’t Witte huis is nog niet compleet.
Wat we wel weten? Rianne Donders, nog geen twee jaar burgemeester van Roermond, weet al dat Den Bosch een stap hogerop is. Daar word ik nou blij van: ‘Den Bosch, in ieder geval beter dan Roermond’. Madeleine van de Toorenburg van ’t CééDééJáá kreeg waardevolle feedback. Ze is ‘te arrogant’, waardevolle tip, in het bijzonder voor een volksvertegenwoordiger! Roderick van de Mortel, na Erica Terpstra de vrolijkste VééVééDéeJer van ’t land, zou wellicht door de gewone Bosschenaren gekozen zijn als burgemeester.
Rombouts spreekt over een ‘slagveld’ nu dat openbaar is. Politie en Openbaar Ministerie moeten ‘de lekkende dader’ opsporen. ‘Ik wil ook wel zoveel aandacht’, moet menig slachtoffer van een onopgelost geweldsdelict wel denken.
Twintig jaar lang was Rombouts ‘premier van de stad’, matchmaker van een college en boegbeeld naar buiten. Hij bekleedde een openbaar ambt, dik en vet betaald. Hij had heel wat – gevraagde én ongevraagde – invloed op het leven van veel van zijn inwoners.
Waarom is dat burgemeestersambt dan nog immer onderwerp van een ondoorzichtige benoemingsprocedure? Waarom niet rechtstreeks gekozen zoals in bijna alle fatsoenlijke democratische landen? Dan hoeft niemand meer geheimzinnig te doen.
Een gekozen burgemeester is niet zaligmakend. Maar het is een mooi startpunt voor lokale democratische vernieuwing, hard nodig, zeker ook in ‘s-Hertogenbosch. Meer dan 60 % van de bewoners ging in 2014 niet stemmen. In de gemeenteraad is debatteren een zeldzaamheid. Het geldverslindende geblunder met de (ver)nieuwbouw van het theater toont aan hoe in zichzelf gekeerd de Bossche raad bestuurt. D ’66 is nergens zo van haar geloof gevallen als in Den Bosch. Meer levende democratie dus. Dan lèkt ’t lek nog ergens goed voor.
Frans van Gaal
